in feite zou het moeten zijn “arrivederci Amalfi”, moh dat klonk zo goed niet…
de weg naar Rome… tja, wat kan ik er over kwijt… de afdaling van ons hotel naar Salerno…smal en steeds uitkijken achter het hoekje…
rustig begonnen, ’t was geen weekend meer, dus uitkijken voor alles en nog wat, niemand had nog tijd, dus met andere woorden… de Italianen waren hun slechte naam qua rijgedrag waard… en ze hebben die totaal verdedigd… discipline op de wegen… ongekend als onbestaand…
de weg naar Rome, tot voorbij Napels gekozen om op de autosnelweg te rijden, om geen Napolitaanse furies tegen te komen ongedisciplineerd zoals ze zijn, en om het tempo wat er in te houden… doch binnen het eerste uur mekaar kwijtgespeeld en dan maar op eigen houtje de weg vervat… we vinden elkaar wel in de buurt van…
een SS baantje gevonden met heel weinig verkeer op, precies of het was van ons, en van ons alleen…de Strada Statale 7, tussen berg en zee, langs rustige dorpjes, goed voor een 200km… je kan er van dromen…
een goed zonnetje, geschikt windje, en een uiterst geschikte fotoshooter, wat wil je nog meer, 
en dan kom je rond Rome, op den Tangenziale, drukte is er weer en ook onnodige gebouwen, allee wat kan je hier nu mee doen, je kan er geeneens je was ophangen , te drogen…
dit is meer kunst als je t mij vraagt…
zie ik daar onze vriend staan…
dus weten we straks weer meer…en jullie …morgen zien we elkaar weer… met nog meer…
barbarossa 