hoe hard is, den ardeche…

“das boot” verlaten om 8:45h, naar het noorden varen duurt precies 2h langer, waarschijnlijk door dat het bergop is… (noorden ligt van boven op de kaart), en dan nog es 20′ moeten wachten om te mogen binnenvaren in Toulon, wegens te druk op de haven… doch de terugvaart was rustig, heel kalme zee, luxueuzere cabines, restaurant ruimere keuzes, kortom, niks om over te klagen…Toulon… tjah, een drukte v jewelste, zijn dit niet meer gewoon, en nu maar eens kijken om de juiste verbindingsweg te vinden in dit mierennest , richting Ardeche… welke behoorlijk vlot loopt… er staan een kleine 350km op t programma, aankomst tijd , volgens gps(Garmin,aka Carmen) om 14h.., zeg wel, Carmen houdt er wel geen rekening mee dat we geen robot zijn, en ze houdt er ons aan dat we bochten nemen als rechte stukken, “de seut”…

eens we uit Toulon waren linea directa(mits om de 50m een bocht), richting Marseille, en daar konden we weer eens de keuze maken , doen we de ring(autosnelweg) of gaan we door “le vieux port”, laatste keuze is’t geworden, wat niet de beste resultaten opleverde… integendeel, een dik uur verloren op t programma, in enkele woorden uitgelegd : vuil, overdruk, onveilig, onherroepelijk af te raden, zeker geen aanrader om dit s’avond of ’s nachts te doen, dus maar vlug achter ons laten…

daarna de goede route weer opsnorren, en richting slaapplaats… “les cremades” afspraak gemaakt: vanaf 17h00 krijg je “free entrance”… nou dit is zeker geen probleem, we zullen ter plekke niet hoeven te wachten, zo bleek enkele momenten later, de slingerwegen, waren niet alleen voor ons gereserveerd , laat ons zeggen, we zijn niet de enige toeristen, een geluk bij ongeluk, er zijn minder sleurhutten op weg wegens de corona, als andere jaren…enkele mobilhomes, en vrachtwagens houden ons een paar keer uit het ritme … eigenlijk best geestig rijden, flirtend met de bergwanden enerzijds, en ravijnen(al dan niet beschermd met een vangrail)anderzijds… een bochtje links, een bochtje rechts.. elkaar opvolgend als werd het een soort dansje, en dit voor enkele 100en km…je kon het bijna een dans van flamingo s noemen, dewelke we niet gezien hebben … kan ze me zo voorstellen…

Enige raad welke ik kan meegeven aan iedereen … vergeet niet te tanken… eens je in dit prachtig berglandschap opgaat , zijn de tankstations niet zo dik meer uitgezaaid… en je kan meerdere km op zoek naar een pomp… meegemaakt… kon een 25km afwijken uit de route, om toch maar dankbaar te zijn, en terug te kunnen rijden naar de oorspronkelijke route…

“Les Cremades” een B&B in the middle of nowhere, maar een herberging met alles erop en eraan… indien je niet te veeleisend bent… de dame, met een respectabele, goed bewaard, leeftijd, van om en bij 65j, denk ik , kwik als een jonge geiten bok, de gestalte van een grote dwerg…pakweg 1,40m, (okselmodel) loodste ons binnen in haar domein, ze was er (terecht)fier op ,en eens binnen in haar territorium… eh les gars!!! chaussures!!! en ze wees ons naar een hele verzameling “crocs”… verplicht schoenen uit… en wisselen voor crocs… kan je er wel bij vermelden voor de Peter geen sinecure… crocs maat 42 (grootste maat)omwisselen met een voetje maat 45… je zal er geen km lange wandelingen mee doen… de kamers alles proper en net afgewerkt, totaal nieuw (vernieuwd), parket van vinyl(tapiflex)… aha vandaar de crocs….maar al bij al , heel mooi vertoeven, .. een koel biertje gevraagd tijdens het wachten op de maaltijd… en je kon kiezen uit een artisanaal blond of artisanaal amber… dus nemen we blond…lekker ja… toch wil je het niet per krat in huis halen…de menu op de niet bestaande kaart: voorgerecht: sla met vinaigrette; hoofdschotel: linzen met worst en brood… ikzelf ben geen linzen-eter, doch k vond het best wel te pruimen, blijkbaar is honger de beste saus…