Ik zat als een zwitser aan tafel, die zitten dus niet anders als ons, by the way, te ontbijten met de medereizigers, te genieten van ons laatste zuiders ontbijt, bedenkend dat dit de voorlopig laatste reis samen is, en ik ze toch wel bedanken mag, voor de fijne tijd , in deze 3 weken samen, en ik ze ook mag bedanken voor de kleine attentie, welke ze me cadeau hebben gedaan, tot dusver deze kleine emotie…
nu rijden we door Zwitserland via de autosnelwegen, om toch nog op tijd aan onze laatste stopplaats te geraken, Zwitserland, een heel mooi land maar duur, gewoon 3x de prijs v h zuiden, maar proper en opgeruimd, daar kunnen we met z’n allen nog wat van leren… en ook gedisciplineerd, een wegversmalling is er voor iedereen, pushen tot in de vernauwing heeft geen zin, is ook geen nood aan, alles loopt zowat op wieltjes…
het land met de enorme aantrekkelijke meren, met een karakter als een zee, het land van Gruyere, kaas waarvan de gaten groter zijn als de kaas himself…
een rit v 385km, en zodoende zijn we de kaap van 5000km reeds een eindje voorbij…tot in Burnhaupt le Haut, … klinkt als een burn-out… of toch niet…, 
op een deftig uur aanbeland in Burnhaupt le Haut, na een bui getrotseerd te hebben, en hier te horen te krijgen dat de mensen smeken om regen… nou, laat ze tenminste nog één dagje langer smeken, aub,zo houden we het ook nog wat droog… t komt nu toch ook niet op die ene dag aan…
straks es zoals men zegt: de darmen gaan vullen, of beter gezegd, onze innerlijke mens tevreden stellen met een franse keuken, …
en morgen… tja, is het thuiskomen, en ook de laatste blog… voor deze reis…in ieder geval bedankt voor jullie aandacht…zou ik het vergeten…
groeten Geert, en Marleen, (schutter v d prachtige beelden)
