Lido di Ostia, verlaten, na het nuttigen van een stevig ontbijt, richting Toscane, meer bepaald Castelfiorentino, een dorpje ergens tussen Siena en Livorno… goed voor een 300km…
er wordt her en der wat regen voorspeld, hopen dat het zal meevallen, en het viel ook mee…
Om Rome te verlaten moet je natuurlijk rekening houden met de Romeinen, omgekeerd dus niet, ze rijden u gewoon de weg af, gezien ze allen met hunne smartphone bezig zijn en geen oog meer hebben op de weg…tot er natuurlijk ene meer oog had voor de smart-phone dan voor de smart voor hem… accidentjes zijn daar dus gewone dagelijkse kost , met alle gevolgen vandien… auto’s zonder blutsen zijn uitzonderlijk of net nieuw… het is zenuwslopend als je t mij vraagt…hoe sneller we hier weg zijn… hoe liever…
Toscane, rustige streek, andere mentaliteit, curly roads, glooiende landschappen, uitgestrekte velden… rustgevend , dat alleszins, 300 km afleggen in een afzienbare tijd is een makkie…’t blijft natuurlijk wel Italiaans, maar niettemin…
een mondje gegeten in een plaatselijk klein pittoresk restaurantje…en de plaatselijke specialiteit genuttigd, Ravioli met spinazie en geitenkaas, ook niet slecht
‘k heb reeds op slechter papier geschreven…
ondertussen wel es een regenbuitje getrotseerd, dus de voorspellingen waren van dienen aard dat ze enige waarheid bevatten…dit kon toch de pret niet bederven, enkel wordt de rijstijl ietwat aangepast… hoe kan het ook anders…
zonder kleerscheuren tot aan het dorpje Castelfiorentino geraakt, en zelfs het huis gevonden…en daar liep het efkes mis…een hoge hellingsgraad ,met losliggend grind, en te weinig snelheid, die combinatie zorgde ervoor, dat de wet van Newton, zijn effect niet mistte… de motor onderuit, en wij bovenop, geen kleerscheuren, geen krassen in de motor, enkel serieus verschoten, en dat was het… op het einde van de beef, de motor recht gezet… en de weg verder gezet… vol van adrenaline, en de terugkeer?… dat is voor morgen… zorgen voor later…eerst genieten van een goed badje in onze landbouwerswoning… die er mag zijn…
nu rest er ons enkel nog een beetje slapen en genieten…
en morgen zijn we er weer met nog meer…
weer?
LikeLike